Wystawa tkanych obrazów i instalacji w Galerii Centrum Nowohuckiego Centrum Kultury.
„Otaczamy się obiektami stworzonymi przez ludzi. Każdy przedmiot, czy jest to tkanina, obraz, rzeźba czy kubek, który czyjeś dłonie umieszczały w piecu ceramicznym, a który co rano zbliżamy do ust podczas picia kawy, niesie ze sobą pamięć, zapis kultury ludzkiego życia.
Pewnego razu nad wodą to wystawa będąca pokazem drogi twórczej, którą podążam przez ostatnie dziesięć lat. Formalnie, obrazuje poszukiwania stanowiące symbiozę dwóch dziedzin sztuki, malarstwa i tkactwa ręcznego. Zwornikiem działań jest podobrazie – kanwa, baza, która stanowi punkt zapalny do dalszych poszukiwań.
Przeplatające się na wystawie cykle prac wyrażają zainteresowanie procesem tworzenia a nie jedynie kontemplację ukończonego dzieła. Niektóre obrazy powstały z jutowych worów po kawie, obiektów ready mades, które rozpruwałam i zszywałam ponownie, w celu stworzenia płócien do ingerencji techniką mieszaną.
Ręcznie tkane pejzaże z cyklu Horyzonty są wejściem w głąb krajobrazu, poszukiwaniem formalnych rozwiązań w temacie perspektywy i koloru. Ich tworzenie obrazuje moment wejścia w dziedzinę tkactwa ręcznego – pracę z maszyną, jaką jest krosno tkackie, i dostrzeżenie, że tkankę (materię) można budować od pojedynczej nitki.
Rezultatem wejścia w tkactwo ręczne jest konstruowanie na krośnie przestrzennych obiektów kontemplacyjnych. Cechy tkaniny i jej wrodzona funkcjonalność zmniejszają dystans pomiędzy obiektem a obserwatorem, śmiało wkraczając w przestrzeń życia człowieka. Na bazie tego zjawiska powstał projekt Humanizm tkanin kierujący się ku doświadczaniu ręcznie tkanych obiektów przez człowieka, mających bezpośredni wpływ na jakość i kulturę jego życia.
Motywem spajającym prezentowane prace jest podróż i napotkani na drodze ludzie. Opowieść pokazuje jak współpraca międzypokoleniowa oraz integracja kulturowa stanowią zaczyn dla nowej jakości”. (Marta Pokojowczyk)
Marta Pokojowczyk – malarka, historyczka sztuki, ur. w 1985 r. we Wrocławiu. Z tkactwem ręcznym zetknęła się podczas stażu w Atelier Heleny Loermans w Odemirze, w Portugalii, w ramach transgranicznego programu Erasmus dla młodych przedsiębiorców. Symbioza dyscyplin, malarstwa i tkactwa, najpełniej objawia się konstruowaniem na krośnie tkackim obrazów nawiązujących do pejzażu, Horyzontów i lnianych form przestrzennych, tak zwanych Kanw 3D. W 2017 roku założyła Atelier badawcze Interweave Studio (obecnie w Supraślu, woj. podlaskie), w którym przeplatają się sztuka, rzemiosło i nauki humanistyczne. Aktualnie podąża szlakiem tkaczy w północno-wschodniej Polsce ucząc się tradycyjnych technik takich jak sejpak i przekuwając je na język współczesnej sztuki. Uczestniczka projektów oraz wystaw indywidualnych i grupowych w kraju, i za granicą, m.in. w Niemczech, Włoszech i Portugalii. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie sztuk wizualnych w 2019 i 2023 roku.
