Czym – z perspektywy człowieka wierzącego – był czas kontrreformacji i jak się ujawnił w sztuce, architekturze i muzyce: o tym będziemy słuchać podczas kolejnej odsłony Pijarskich spotkań ze sztuką.
W połowie XVI wieku rozpada się jedność Europy nie tylko religijna, ale i kulturowa. Katolicyzm i protestantyzm to dwie odmienne drogi zachodniej kultury chrześcijańskiej. W tym czasie tolerancja religijna Rzeczypospolitej łączy w sobie tygiel nie tylko tych dwóch kultur, ale i trzeciej kultury – wschodniego chrześcijaństwa. Epoka Wazów skupia w sobie wszystkie te zjawiska, rozpoczynając srebrny okres Rzeczypospolitej. Do Polski najszybciej przenikają osiągnięcia architektury rzymskiej kontrreformacji. Jezuicki kościół św. św. Piotra i Pawła w Krakowie jest jednym z pierwszych europejskich przykładów rozprzestrzeniania się nowych rozwiązań architektury i dekoracji rzymskiego kościoła Il Gesù będącego zarazem najbardziej wzorcowym przykładem postanowień soboru trydenckiego.
Epoka kontrreformacji to czas niezwykle burzliwy, w którym zwalczają się różne tendencje, to także czas, kiedy sztuka renesansu przechodzi w manieryzm, a z opozycji do manieryzmu rodzi się wczesny barok. To okres malarstwa Tintoretta i El Greca, a zwłaszcza przełomowej dla malarstwa twórczości Caravaggia i akademii bolońskiej braci Carraccich. W Krakowie zaś warto wspomnieć twórczość Tomasza Dolabelli.
O tych, i wielu innych zjawiskach czasu odnowy opowie o. Eugeniusz Grzywacz SP.
I wcale nie będzie to odległe od tego, co przeżywamy dzisiaj. Współcześnie bowiem, kiedy w świecie ścierają się różne przeciwstawne prądy kulturowe i kiedy wszyscy poszukują nowych jednoczących nas idei, warto sięgnąć do sztuki i muzyki doby kontrreformacji, zwłaszcza że i zakon oo. Pijarów to także dzieło tej epoki.
W obszarze muzyki tego okresu to przede wszystkim dzieła jednego mistrza: Giovanniego Pierluigiego da Palestriny. Kompozycje tego autora wykona podczas spotkania zespół Polyphonica Ensemble.
/źródło: materiały organizatorów/
