„Malarka czy rysowniczka? Mój pierwszy kontakt z twórczością Iwony Witki-Wawrzkiewicz dokonał się poprzez obrazy, które poruszały swoją ekspresyjną i bogatą materią malarską. Cechowały ją intensywność nasyconych barw, dynamiczna artykulacja pędzla i wyrazista faktura. Czy z takiego bogactwa środków wyrazu można zrezygnować na rzecz linearnego zapisu? Artystka podjęła to wyzwanie jeszcze w latach 90. ubiegłego wieku i pozostaje mu wierna do dzisiaj, bo to właśnie rysunek stanowi dominantę jej obecnej twórczości. Czy to oznacza zubożenie wypowiedzi twórczej? Co prawda rysunek jest elementarnym narzędziem, jakim posługują się przedstawiciele wszystkich dyscyplin plastycznych, ale najczęściej w fazie przygotowawczej jako szkicowy zapis koncepcji. Jednak u tej artystki staje się wypowiedzią autonomiczną dowodząc, że może on być wystarczająco nośny w wyrażaniu idei, jak i w kreowaniu pełnych, ostatecznych wizji plastycznych.
Do realizacji tego zadania najczęściej wybiera dwa realne motywy – od dłuższego już czasu jest nim twarz a ostatnio dodała skałę. Chociaż motywy te wydają się rozbieżne, to oba przynależą do porządku natury, a tym samym podlegają jej procesom. O ile rysunek pękania skał jest wynikiem erozji czy ruchów tektonicznych, to rysy twarzy autonomizują osoby ale też, co ma już charakter powszechny, pogłębiają się i namnażają w wyniku starzenia. Znakomity warsztat artystki pozwala nie tylko na zwizualizowanie tych nieuchronnych procesów, co ma swój wymiar refleksyjny, ale z drugiej strony ich efekty przekształca w oryginalne i ekspresyjne kompozycje estetyczne".
Maria Tyws
Iwona Witka-Wawrzkiewicz – studia w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa w Pracowni Malarstwa prof. Stanisława Rodzińskiego i w Pracowni Rysunku prof. Zbyluta Grzywacza. Uprawia twórczość w zakresie malarstwa i rysunku. Prace w zbiorach prywatnych w Polsce, Francji, Holandii, USA. Mieszka i pracuje w Krakowie.
