Persona K2

Według Carla Gustawa Junga „persona” to nasze drugie „ja” stworzone dla innych po to, by zaspokoić ich oczekiwania.
Ukrywa się za nią „cień” – nasze mroczne pokusy i złe skłonności. Tytułowe ‘K2’ symbolizuje dwie kobiety: matkę i córkę, których relacja wykracza poza granice realizmu. W spektaklu Aktorki uosabiają – a więc PERSONIFIKUJĄ – postacie MATKI I CÓRKI, oparte na jungowskim pojęciu PERSONY i jej CIENIA.
Sztuka czerpie inspiracje z przepełnionych emocjonalnymi pejzażami filmów Ingmara Bergmana, takich jak „Persona” i „Jesienna sonata”, tworząc nowe, pełne napięcia interpretacje.
Twórczynie spektaklu próbują poczuć i zrozumieć, jak figura MATKI – królowej, matki władczej, matki dominującej i matki obojętnej może przekształcić się w figurę MATKI współ-odczuwającej, przekraczającej granice swojego egoizmu. Czy przy takiej matce można rozwinąć skrzydła? Co musi się wydarzyć, żeby córka odzyskała poczucie własnej wartości? Czy w ogóle możliwe jest przebaczenie na linii MATKA-CÓRKA? Czy po życiu w krainie lodu można zdobyć się na ciepły gest, który może przynieść uczucie katharsis, oczyszczenia i zadośćuczynienia? Jaka siła jest w stanie sprawić, by w tym skomplikowanym związku oplecionym pępowiną, w którym miłość miesza się z nienawiścią, a wzajemne odpychanie z przyciąganiem, odnaleźć prawdziwą bliskość i pojednanie? Czy to jest w ogóle możliwe – zarówno w przestrzeni teatru, jak i w życiu?

reżyseria: Magdalena Łazarkiewicz
scenariusz: Anna Burzyńska, Magdalena Łazarkiewicz
muzyka: Antoni Komasa-Łazarkiewicz, Mary Komasa
choreografia: Anna Maria Krysiak
scenografia i kostiumy: Monika Kufel
charakteryzacja: Kacper Styczyński
multimedia: Szymon Budzyn, Krzysztof Marchlak, Michał Nowicki, Michał Stawski
głos konferansjera: Łukasz Maciejewski
obsada: Dominika Bednarczyk-Krzyżowska, Sara Celler-Jezierska