„Przejścia” to kolejna lekcja ogólnej „instrukcji przemijania” poety Ireneusza Kaczmarczyka. Ta instrukcja ma swoje artystyczne i terapeutyczne źródła. Poeta mówi o sobie i za siebie, ale także za innych i dla innych. Chce ożywiać życie, koić lęki, zaszczepiać nadzieję. […] Jest też świadkiem historii, bacznym obserwatorem życia publicznego ostatnich lat – daje przenikliwą diagnozę współczesnej Polski, groźnych akcji i chorych urojeń”. [Prof. Irena Pańków]
Gorąco zapraszamy na niecodzienną odsłonę Salonu Artystycznego Beaty Anny Symołon SABAS.
12 czerwca o godz. 18.00 w budynku Zajazdu Kościuszkowskiego przy ul. Białoprądnickiej 3 odbędzie się wydarzenie:
PRZEJŚCIA. Pomiędzy słowem a obrazem
- Spotkanie autorskie Ireneusza Kaczmarczyka
- Wystawa rysunków i grafik Joanny Wiszniewskiej-Domańskiej.
Prowadzenie: Beata Anna Symołon
Salon Artystyczny Beaty Anny Symołon (SABAS) gościł już dziesiątki poetów, pisarzy i krytyków, malarzy, grafików, muzyków, wokalistów i aktorów… Integruje różne środowiska twórcze poprzez dążenie do synkretyzmu prezentowanych utworów i prac. Dlatego spotkaniom z autorami towarzyszy muzyka na żywo, recytacje tekstów przez zaproszonych aktorów, bądź fotografie.
Ireneusz Kaczmarczyk (1960). Poeta i psychoterapeuta. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (ISNS), dr nauk humanistycznych, socjolog i superwizor. Konsultant w zakresie kształtowania kultury organizacji i zarządzania relacjami. Nauczyciel warsztatu psychoterapeutów i trenerów psychologicznych. Redaktor, publicysta i krytyk. Mieszka w Warszawie.
Opublikował zbiory wierszy Przystanki (1986), Prosto w życie (1993), Najbliżej do światła (1995), Dwa światy (1996), Cisza stroiła się sama (1999), Słowa przychodzą później (2004), Instrukcje przemijania (2010) Przejścia (2020). Echo serca (2023).
Julian Kornhauser o tomiku Ireneusza Kaczmarczyka „Najbliżej do światła” pisał: „Konsekwentnie stosując poetykę „nagiej prawdy” autor porusza się w sferze zagadnień moralnych. Opiera się na własnym doświadczeniu i stara się z jednostkowego przeżycia wydobyć kwintesencję istnienia. Jego refleksja jest trudna i tragiczna, ale nie pozbawiona nadziei. Poecie udaje się odnaleźć trwałe wartości w filozofii spotkania, także spotkania „siebie w sobie”.”
Joanna Wiszniewska-Domańska – zajmuje się rysunkiem, grafiką, kolażem, ilustracją i unikatową książką artystyczną. Urodziła się w Łodzi gdzie mieszka i pracuje do dziś. W roku 1972 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych (Obecnie ASP w Łodzi). W roku 2001 zdobyła tytuł doktora, a w 2005 doktora habilitowanego na ASP w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny).
W swym dorobku ma ponad dwadzieścia wystaw indywidualnych w Polsce, Holandii, Hiszpanii, Danii, Szwecji , Niemczech ,USA oraz udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w Polsce, Hiszpanii, Francji, Japonii i Kanadzie.
Prace Joanny Wiszniewskiej-Domańskiej znajdują się w zbiorach: Biblioteki Narodowej w Warszawie, Muzeum Książki Artystycznej w Łodzi, Biblioteki Uniwersytetu Artystycznego w Tokio (Japonia), Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Kresów w Lubaczowie, Muzeum Okręgowym w Wałbrzychu, Muzeum Eugenio Granell w Santiago de Compostella (Hiszpani), Muzeum of King. St. Stephan w Shekesfehever ( Węgry), Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi, Muzeum Papiernictwa w Dusznikach - Zdroju oraz wielu innych kolekcjach prywatnych i państwowych.
O swojej twórczości mówi: „Bohaterem moich prac jest człowiek, metaforyczna podróż przez życie, człowiek jako poeta i marzyciel, a zarazem konstruktor swoich marzeń…”
Źródło: materiały organizatora
