By wiedzieć, że się spało, trzeba się najpierw obudzić. Śpij kochanie – mówią do siebie. A do was – nie budźcie mnie – każdy z osobna, bo rzadko kiedy mówią wspólnym głosem. Nie budźcie mnie – będziemy sobie śnić ten świat. Jeśli oko to zamek, a powieki to drzwi, zaryglują się za nimi przed tym światem złym.
Bogdan T. Graczyk Nie budźcie mnie
reżyseria, muzyka, scenografia: Bogdan T. Graczyk
światło: Tomasz Wentland, Marek Oleniacz
występują: Anka Graczyk, Dariusz Starczewski