Instytut Kultury Willa Decjusza zaprasza na wystawę fotografii Marii Eleny Bonet, będącej częścią wydarzenia Kultura na uchodźstwie. Dni solidarności w Willi Decjusza.
Zaręczyny z morzem to wizualny projekt Marii Eleny Bonet, który składa się z filmu krótkometrażowego i prac fotograficznych stworzonych w rzadko stosowanej dziś technice gumy chromianowej. Praca nad projektem rozpoczęła się w 2021 roku, kiedy artystka przeprowadziła się z Białorusi do Polski w ramach stypendium Gaude Polonia i zamieszkała w Gdańsku.
Projekt Zaręczyny z morzem – jako zjednoczenie rzeki z morzem – jest kontynuacją i pogłębieniem tematu odzyskania wolności, jaki autorka podjęła w swojej wcześniejszej realizacji zatytułowanej „Moja Rzeka” (prezentowany był w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie oraz w Instytucie Kultury Willa Decjusza w Krakowie w 2022 roku). To niezwykle osobista wypowiedź artystyczna, dla której podstawą jest metaforyczna droga w głąb siebie do odnalezienia swojej prawdziwej „twarzy”. Autorka wykorzystuje w swoim projekcie atrybuty, które mają charakter alchemiczny. Są to rzeczywiste żywioły natury, za pomocą których tworzy swoje dzieła sztuki.
"Moja historia poszukiwania wolności zaczęła się od twórczości. Twórczości z niczego. Z tego, co zostało we mnie spalone przez ostatnie lata. Ze śmierci. Tak jak od rzeki uczyłam się podążać za swoją duszą, tak od morza uczę się zamieniać ból w czystą wodę. Wchodzić w ranę i wracać inną. Morze jest pełne zmartwychwstania. Nie przypadkiem półwysep Helski stał się moim alchemicznym laboratorium. Miejsce to kojarzy mi się z starożytną boginię Hel, która obejmuje zmarłych swoją ciepłą dłonią, a żywych - zimną, łącząc i opiekując się dwoma światami jako jednym. Hel zbiera i zachowuje (lub chroni) nasze "kości", wzywając do życia zgodnie ze swojej istotą. Jej obecność wyraża się w projekcie poprzez stan przejściowy i alchemiczne fazy. Hel uczy odrodzenia z popiołów. Podobne właściwości ma moje narzędzie twórcze w projekcie - fotografia manualna. Emulsja światłoczuła stworzona z naturalnych materiałów zawiera wszystkie żywioły, a etapy powstania fotografii odzwierciedlają cykle natury i człowieka. Za każdym razem podczas pracy twórczej przechodzę przez te fazy - narodziny - śmierć - narodziny. Takie uwarunkowania ruchu i rozwoju człowieka wyrażone są poprzez właściwości techniki gumy chromianowej. Guma arabska (żywica akacjowa), z której według jednej z legend powstało jajo feniksa, jest głównym wiążącym składnikiem w technice. Łącząc je z węglem i popiołem, aby stworzyć dzieło sztuki, zwracam się do światła słonecznego w celu ekspozycji i do morza w celu manifestacji. Morze symbolizuje siłę, która potrafi przemienić człowieka i odkryć jego własną twarz. Poprzez proces ręcznego wywołania zdjęć, który został przedstawiony w filmie, metaforycznie interpretuję duchowe kształtowanie się człowieka" - mówi o swoim projekcie Maria Elena Bonet.
Maria Elena Bonet – urodziła się w Mińsku, ukończyła Białoruską Akademię Sztuk Pięknych. Od 2007 roku skupia się na fotografii analogowej, tworzy dzieła sztuki przy użyciu manualnych procesów fotograficznych, takich jak: technika żelatynowo-srebrowa, guma chromianowa, proces cynowy, cyjanotypia. Od 2017 roku prowadzi autorskie warsztaty w zakresie fotografii manualnej. Od 2018 roku realizuje projekty multimedialne obejmujące fotografię, wideo, dźwięk i światło. Od 2019 roku jest reprezentowana przez galerie sztuki we Francji i Hiszpanii.
W 2020 roku została nominowana do Państwowej Nagrody w Zakresie Sztuk Pięknych na Białorusi: Fotografia artystyczna. Solidaryzując się z ocenzurowanym artystą oraz z ofiarami przemocy ze strony rządu na Białorusi, wycofała swoją kandydaturę.
W 2021 roku została zwyciężczynią Miesiąca Fotografii w Grenoble, Francja. W tym samym roku film „Moja Rzeka” został wybrany w konkursie filmów krótkometrażowych i pokazany na ValdarnoCinema Film Festival we Włoszech. Otrzymała również stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Gaude Polonia i przyjechała do Polski, gdzie obecnie mieszka i pracuje w Gdańsku.
W 2022 roku została laureatką stypendium Kulturalnego Miasta Gdańska. Rozpoczęła również na Uniwersytecie Warszawskim pracę badawczą nad historią fotografii analogowej na Białorusi i w Polsce.
Otwarcie wystawy odbywa się w ramach festiwalu Kultura na uchodźstwie. Dni solidarności w Willli Decjusza.
