[...] orbium coelestium

Tytuł wystawy nawiązuje do starej-nowej nazwy miejsca, w którym wydarzenie gości – a które ma na nowo być przestrzenią ciekawości, inspiracji i kreatywności. Nie jest to jednak wystawa o Koperniku, nieboskłonie ani obiektach astronomicznych. Nie jest to też oczywiście wystawa o kosmosie rozumianym przez fizyków jako – no cóż – wszystko.

Jest to złożony z obrazów, obiektów i animacji mikrokosmos, w którym znaleźć można kilka subiektywnych odpowiedzi na pytanie, co właściwie w tym „wszystkim” jest ważne. Kadry i modele kosmicznych struktur i zjawisk, którymi przecież na poziomie formy są prezentowane prace, utkano zarówno z fascynacji (wszech)światem, jak i niepokoju o jego porządek. Prace mówią bowiem o poczuciu impasu lub zmierzchu (posthumanizm, kryzys klimatyczny), o problemach ekonomicznych (konsumpcjonizm, podział kapitału), o meandrach duchowości (kontemplacja, sen, seksualność) czy – samozwrotnie – o wyzwaniach tworzenia (gra z malarstwem pejzażowym, eksperyment, recykling).Jedną z nieskończonej liczby możliwych opowieści o kosmosie zbudują utwory artystek i artystów wizualnych: Marty Antoniak, Kornela Janczego, Kingi Nowak, Klaudii Opoki, Moniki Pawłowskiej, Oli Sikory, Joanny Tochman, Katarzyny Wyszkowskiej i Michała Zawady.

Artystki i artyści:
Marta Antoniak, Kornel Janczy, Kinga Nowak, Klaudia Opoka, Monika Pawłowska, Ola Sikora, Joanna Tochman, Katarzyna Wyszkowska, Michał Zawada
Koncepcja: Bartek Kucharzyk
Aranżacja: Ola Sikora
Koordynacja: Kinga Dawidowicz, Ania Żołnik