Jedyne, niepowtarzalne, mądre, dowcipne, wzruszające, błyskotliwe, barwne... Takich piosenek – dobrych absolutnie na wszystko – przed nimi ani po nich nie napisał nikt. W cyklu Najpiękniejsze piosenki zabrzmią naprawdę najpięknieksze: te z Kabaretu Starszych Panów.
W programie Piosenka jest dobra na wszystko:
Dorota Wasilewska – śpiew, fortepian
Julita Kożuszek – śpiew
Michał Zuń – kontrabas
Zaprasza – Basia Stępniak-Wilk
Kabaret Starszych Panów – to nazwa autorskiego kabaretu Jeremiego Przybory (autora tekstów) i Jerzego Wasowskiego (kompozytora), a także tytuł cyklu programów telewizyjnych, emitowanych przez Telewizję Polską w latach 1958-66. W czasie tych prezentacji pustoszały ulice, choć odbiorników telewizyjnych nie było wtedy w Polsce aż tak wiele. A i materia nie wydawała się prosta i oczywista. Zarówno wówczas, jak i teraz, świadomi jesteśmy, że tak tekst jak i muzyka były, są, najwyższej próby: wysublimowane żarty i poruszająca liryka, wyrażone w niezwykle misternie utkanych konstrukcjach słownych oraz nieoczywista melodyka i harmonia, nie schlebiająca tanim gustom. Wśród wykonawców tych piosenek, niezapomnianych interpretatorów, znaleźli się m.in. Kalina Jędrusik, Barbara Kraftówna, Zofia Kucówna, Irena Kwiatkowska, Wiesław Michnikowski, Wiesław Gołas, Jan Kobuszewski, Mieczysław Czechowicz i wiele innych wybitnych postaci polskiego teatru i filmu. Krytycy piszą niekiedy wręcz, że to dzięki Kabaretowi Starszych Panów te talenty rozbłysły. Niestandardowa była też w tych programach obecność „Starszych Panów”, eleganckich gentelmenów w kapeluszach, konferansjerów, którzy nie kierowali swoich słów do widowni, ale byli postaciami tego wyjątkowego piosenkowego teatru. Jak po latach powiedział Wojciech Młynarski – „Był to istny fenomen kultury masowej lat 60., elitarny, wysublimowany program (…), operujący pastiszem stylów i gatunków, a docierający nie tylko do inteligencji, ale po prostu do wszystkich”. Ten fenomen na szczęście nie mija, piosenki Kabaretu Starszych Panów w nowych interpretacjach nadal zachwycają kolejne pokolenia.
Jeremi Przybora (ur. 12.12.1915 – zm. 4.03.2004) – poeta, pisarz, piosenkarz, aktor, współtwórca (wraz z Jerzym Wasowskim) radiowego Teatrzyku Eterek i telewizyjnego Kabaretu Starszych Panów; pisał teksty piosenek, a także książki i libretta spektakli teatralnych; od początku swojej działalności związany z Polskim Radiem – jako spiker i jako twórca; nagrodzony w 1997 r. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej i pracy literackiej”; od 2005 roku w Kutnie odbywa się Ogólnopolski Konkurs Piosenek Jeremiego Przybory „Stacja Kutno” (nazwa nawiązuje do jednego z popularnych utworów Kabaretu Starszych Panów).
Jerzy Wasowski (ur. 31.05.1913 – zm. 29.09.1984) – kompozytor, dziennikarz radiowy, reżyser, także aktor; współtwórca Kabaretu Starszych Panów; z zawodu inżynier akustyk – swoją współpracę z Polskim Radiem zaczynał w radiowej amplifikatorni; pracował kolejno m.in. jako kierownik działu reżyserii muzyki i nagrań, główny inżynier akustyczny Polskiego Radia, zastępca szefa działu emisji; od 1954 roku zajmował się głównie reżyserią radiową; skomponował ok. 700 piosenek, wiele do tekstów Jeremiego Przybory – „Addio pomidory”, „Bo we mnie jest seks”, „Kaziu, zakochaj się”, „Herbatka”, „Piosenka jest dobra na wszystko”. Pisał także także komedie muzyczne i ilustracje dźwiękowe do słuchowisk radiowych, widowisk telewizyjnych itp. W dziedzinie muzyki był samoukiem. Wiele jego kompozycji spoza repertuaru Kabaretu Starszych Panów stało się wielkimi przebojami – „Złoty pierścionek”, „W Polskę idziemy”, „Przyjdzie walec i wyrówna”, „Warszawa da się lubić”.
***
Dorota Wasilewska – wokalistka, pianistka, kompozytorka; absolwentka Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia na ul. Bednarskiej w Warszawie w klasie interpretacji piosenki. W 1986 r. na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu wraz z Wiesławą Sós zdobyła II nagrodę oraz nagrodę ZAKR za interpretację utworu „Taka gmina” z repertuaru Kabaretu Starszych Panów. W 1989 r. otrzymała też indywidualne wyróżnienie na wrocławskim PPA. Jeden z utworów Doroty Wasilewskiej dotarł do półfinału Międzynarodowego Konkursu na Piosenkę, zorganizowanego przez Billboard w Tulsa w 1991 r. Jest autorką muzyki do filmów dokumentalnych, spektakli telewizyjnych i teatralnych. Jako kierownik muzyczny przewodniczyła wielu przedsięwzięciom artystycznym (Piosenki Paolo Conte w tł. Jerzego Menela, w wykonaniu Juliana Mere, „Miłość i więcej nic” – reżyseria i wykonanie Jan Jakub Należyty). Wraz z Krystyną Tkacz i Jarosławem Wasikiem wzięła udział w spektaklu Dariusza Wasilewskiego i Jerzego Menela – Jacquesa Brela „Miłość i Śmierć”. Komponuje, akompaniuje, aranżuje, śpiewa (10 lat współpracowała z Grupą Mojego Brata, grając i śpiewając muzykę gospel). Na płytach Doroty Wasilewskiej – CD „Wniebogłosy” oraz CD „Gdy nie da się kupić miłości tym” – znajdziemy autorskie piosenki autorskie, a także utwory skomponowane do wierszy Edwarda Stachury, Dagny Ślepowrońskiej i Dariusza Wasilewskiego.
Julita Kożuszek – aktorka teatralna, filmowa, telewizyjna i dubbingowa; wokalistka; tancerka, choreograf; absolwentka Szkoły Muzycznej I i II st. w Poznaniu; Studia Wokalno-Aktorskiego im. Baduszkowej przy Teatrze Muzycznym w Gdyni (gdzie debiutowała jeszcze jako adeptka rolą Marii w musicalu West Side Story) oraz absolwentka Akademii Muzycznej w Warszawie (Pedagogika Baletu); artystka związana z różnymi teatrami, także muzycznymi (m.in. Teatr na Woli, Teatr na Targówku, Teatr Komedia i Teatr Kamienica w Warszawie, Operetka Warszawska, Teatr Muzyczny „Roma”, Teatr Rampa oraz Opera i Operetka w Szczecinie). Przez wiele lat występowała w programie Jacka Federowicza „Dziennik Telewizyjny”, gdzie wcielała się w postać dziennikarki Mazurskiego Radia Regionalnego. Najmłodszym widzom znana jako głos Świnki Peppy. Julita Kożuszek od lat realizuje też swoje autorskie programy, grywa zarówno w spektaklach dla dzieci, jak i dla dorosłych.
Michał Zuń – kontrabasista, absolwent Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Umiejętności doskonalił również w Policealnym Studium Jazzu im. Henryka Majewskiego w Warszawie. Znakomicie odnajduje się w każdym gatunku muzyki, w którym jest zapotrzebowanie na niskie dźwięki. Ma w swym dorobku współpracę z orkiestrami filharmonicznymi, zespołami kameralnymi, big-bandami, teatrami, zespołami tangowymi, klezmerskimi, folkowymi, rockowymi i jazzowymi. Występował na prestiżowych festiwalach na kilku kontynentach m.in Jazz Jamboree, La Folle Journee, Chopin i jego Europa, Męskie Granie, Lato z Radiem, Folk Azores, PiF Castelfidardo, The Mondial Des Cultures w Kanadzie, Rencontres de Folklore Internationales de Fribourg i wielu innych.
Źródło: materiały organizatora
