Na wystawę Wojciecha Ćwiertniewicza w Galerii Olympia składają się prace z lat 1980–1984. Tematy płócien można by sprowadzić do akademickiej klasyfikacji, w której jest miejsce na scenę rodzajową, portret i martwą naturę.
Nie chodzi tu jednak o porządkowanie i hierarchizowanie, a raczej o uchwycenie banalności samego życia w odwołaniu do konwencji. Jak zauważył sam twórca: „Umiejętność pokazania banalności życia wydaje mi się najważniejsza w sztuce”. Wszystkie przedstawienia są studium z natury. Nie jest to foto realizm, a realizm, który nigdy w dobrej sztuce nie jest czystym odwzorowaniem rzeczywistości, a jest pewnym jej odczuciem.
Jak pisze Olimpia Maciejewska-Gijbels: „Wojciech Ćwiertniewicz uważa się za malarza. »Tylko i wyłącznie«. Chociaż wcześniej zajmował się również tworzeniem krótkich filmów, a także pisaniem, czego przykładem jest opublikowany w 2002 r. Dziennik malarza, to jednak malarstwo definiuje go jako artystę. Jego twórczość wychodząca od najbliższej malarzowi figuracji ewoluowała i w »naturalny sposób« doprowadziła do abstrakcji, której za przykład mogą posłużyć koła malowane płasko akrylami albo fakturalnie z użyciem farb olejnych. Ćwiertniewicz płynnie przechodzi z figuracji do abstrakcji, z łatwością wykorzystuje małe lub wielkie formaty. Malarz z czterdziestoletnim stażem artystycznym ma na swoim koncie wiele wspaniałych cyklów: realistycznych przedstawień, figuratywnych obrazów marzeń i snów, obrazów kosmicznych drzew, uproszczonych malowanych płaszczyznami chmur, homoerotycznych aktów wykonanych w rzeczywistej skali, surrealizujących fertycznych kompozycji zbudowanych z cząstek uobecniających się w różnorodnych formach…
Na wystawę Seledynowy balkon składają się płótna z lat 1980–1984. Jej tytuł odwołuje się do obrazu, który Wojciech Ćwiertniewicz ustanawia jako „pierwszy«. 30 września 2000 r. artysta notuje: Który z namalowanych obrazów chciałbym uznać za »pierwszy«?, o którym myślę, że otwiera moją »retrospektywę«? – Seledynowy balkon, z 1981 r. Do ekspozycji włączone zostały poprzedzające pierwsze dzieło i jednocześnie przynależące do lat 70. dwie martwe natury z 1980 r. Mimo, że pochodzą z poprzedniej dekady, jednak mieszczą się one w estetycznym porządku prezentowanej całości”.
Wojciech Ćwiertniewicz jest uznanym i utytułowanym twórcą. Laureatem ważnych konkursów m. in. Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana K. Norwida oraz Nagrody „Exitu” za rok 2008. Wystawiał w prestiżowych instytucjach sztuki i galeriach: Informel, Galeria Olympia, Kraków, 2004; Projekcje, Otwarta Pracownia, Kraków, 2006; Mężczyźni/Men, Galeria aTak, Warszawa, 2008, Żebro Ewy? Potencje męskości, Galeria Studio, Warszawa, 2009; Ars Homo Erotica, Muzeum Narodowe, Warszawa, 2010; Ceci n’est pas un paysage, Skład Solny, Kraków, 2011; Entre Sistemas. Pintura Polaca, CAC Velez Malaga, 2012, Galeria Przedział, Kraków, 2013; obrazy są tylko obrazami (…), Zamek Sielecki / Galeria Extravagance, Sosnowiec, 2017; Here We Are, Meno Parkas Galerija, Kaunas, 2018; Artyści z Krakowa. Generacja 1950–1969, MOCAK, Kraków, 2020; Poza jakimkolwiek miejscem, Galeria Kameralna BGSW, Słupsk, 2021; ,,już dość się naciemniało” – Malarstwo, BWA Galeria Zamojska, Zamość, 2022; Collage – klejnoty świata, Muzeum Narodowe, Wrocław, 2022. Wymienione wystawy dotyczą obecnego stulecia. Również istotną informacją jest to, iż Wojciech Ćwiertniewicz wziął udział w ważnej wystawie Ekspresja lat 80. zorganizowanej w 1986 r. przez Ryszarda Ziarkiewicza w BWA w Sopocie.
Prace Wojciecha Ćwiertniewicza znajdują się w kolekcjach: Muzeum Śląskiego w Katowicach, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Muzeum Narodowego w Krakowie, Bibliotece Jagiellońskiej, Fundacji Polskiej Sztuki Nowoczesnej oraz w zbiorach prywatnych głównie w Polsce i w USA.
