Wystawa w Muzeum Armii Krajowej składa się z fotografii, dokumentujących niemal całe, ponad stuletnie, życie jednej z najwybitniejszych kobiet swoich – i zarazem naszych – czasów.
Możemy na nich zobaczyć różne oblicza późniejszej, poważnej pani profesor: od uroczego bobasa w kołysce, przez ciekawą świata dziewczynkę, aktywną młodą kobietę, aż po starszą panią u kresu życia. To także możliwość prześledzenia zmian w modzie na przestrzeni wieku (a ubrania szyte na miarę miała piękne!), a przede wszystkim podróż do świata, którego już nie ma.
Karolina Lanckorońska urodziła się pod koniec XIX w. w Buchbergu (obecnie w Austrii). Pochodziła z bardzo zamożnej i znaczącej rodziny. Dzieciństwo i okres studiów spędziła w Wiedniu i w Rzymie, do Polski przyjeżdżała co rok, na kilkumiesięczne wakacje. Interesowała się historią sztuki i jako pierwsza Polka uzyskała w tej dziedzinie habilitację. W latach 30. zamieszkała we Lwowie, gdzie wykładała na uniwersytecie Jana Kazimierza, a jakże – historię sztuki. Po wybuchu wojny podjęła pracę konspiracyjną, najpierw we Lwowie, a następnie w Krakowie. Współpracowała z PCK i Radą Główną Opiekuńczą. W 1942 roku została aresztowana przez Niemców i osadzona w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück, w którym przebywała do kwietnia 1945 r. Po wojnie wstąpiła w szeregi II Korpusu Polskiego. Nigdy na stałe nie wróciła do Polski. Zamieszkała w Rzymie, gdzie zajmowała się pracą naukową i wydawniczą. Była współzałożycielką Polskiego Instytutu Historycznego i Fundacji Lanckorońskich. Jako ostatnia z rodu, spuściznę Lanckorońskich przekazała polskim instytucjom kulturalnym. Zmarła w Rzymie w roku 2002, tam też została pochowana.
Prezentowane fotografie pochodzą ze zbiorów Polskiej Akademii Umiejętności.
