„Rzeźbiarskie formy Grzegorza Michałka to nie tyle obiekty, lecz raczej powołane przez Niego twory; tyleż wytworzone, co stworzone – figury czy postaci, lecz również swoiste totemy i fetysze. Bliżej im do archetypowych tradycji animizmu czy pradziejowych praktyk dendrolatrii czy też kultu kamieni, niż do współczesnych, bezdusznych strategii artystycznych. Ulubiony motyw twarzy, lica, często w profilowym ujęciu „ożywia” je i uczłowiecza. Antropomorfizacja formy zasem zaś efekty teriomorficzne) idzie w parze z personifikowaniem figury, a nawet personalizowaniem kontaktu z rzeźbiarskim obiektem. Percepcja wzrokowa wzbogacona zostaje przymusem dotykowych doznań. Zapach drewna, wsłuchiwanie się w jego ewentualne odgłosy niweluje zwykły dystans optyczny, przyczyniając się do poczucia cielesnej bliskości odbioru.
W twórczości Grzegorza Michałka ważniejsze wydają się bowiem odniesienia do szamańskich praktyk rytualnych, niż akademickich konwencji artystycznych. Artysta jest tu raczej spontanicznym i uczciwym odkrywcą niż wyrachowanym rzemieślnikiem czy narcystycznym kreatorem. Jego rzeźbiarskie przedstawienia wynikają bardziej ze szczerego dialogu z materiałem i pamięcią form, które w sobie nosi, niż z chęci epatowania mistrzostwem warsztatu. Jego gesty twórcze naznaczone są życiodajnym potencjałem fantasmagorycznym; prowadzą do reinkarnacji drewna czy kamienia, nadając im inną postać, a może również prowadzą równocześnie do inkarnacji Ducha w materii”. (dr historii sztuki Hubert Bilewicz)
Grzegorz Michałek urodził się w 1976 roku w Cieszynie. Antropolog kultury i rzeźbiarz. Dzieciństwo i okres dojrzewania spędził w Koniakowie, gdzie nasiąknął kulturą ludową i duchową Karpat, co jest widoczne w jego sztuce zarówno użytkowej jak i klasycznej. Naukę pobierał głównie w Cieszynie, gdzie ukończył LO im. A. Mickiewicza, a później Etnologię na UŚ. W tym okresie sporo podróżował m.in. do Gruzji, Indii i Nepalu. Pobierał również nauki u norweskiego artysty i designera Odd-Eirika Helmersena w zakresie patynowania drewna i innych technik malarskich związanych z drewnem. Obecnie mieszka w Wiśle, gdzie prowadzi pracownię rzeźby JanosikArt oraz „Ogród Sztuk”, w której powstają plenerowe rzeźby przestrzenne w kamieniu i drewnie, rzeźbione balustrady i sztuka autorska.
Jest autorem wielu wystaw w kraju i za granicą m.in. w Norwegii i Czechach, ale przede wszystkim w Polsce gdzie powstały takie cykle rzeźb jak: Zakorzenienie, Metamorfozy oraz Fantasmagorie. Jego prace znajdują się zarówno w kolekcjach prywatnych, ale również w parkach, ogrodach i innych przestrzeniach w kraju i za granicą.
