Fotografie Justyny Mielnikiewicz na pierwszy plan wysuwają ludzkie emocje. Pozwalają zobaczyć toczącą się w Ukrainie wojnę przez pryzmat historii konkretnych osób. Na zdjęciach nie zobaczymy scen walki ani rannych żołnierzy. Artystka pokazuje, że mimo rozgrywającego się wokół wojennego dramatu, życie toczy się dalej.
Wystawa obejmuje ponad 60 fotografii z lat 2014–2019 oraz z roku 2022. Bohaterowie i bohaterki zdjęć to żołnierze i ich rodziny, ale także cywile, którzy mierzą się z konsekwencjami wojny. Ich historie, spisane przez Mielnikiewicz, stanowią równie ważną część wystawy co fotografie.
Artystka umieszcza swoje opowieści w czasie i lokalizuje je na mapie Ukrainy. Fotografuje „z bliska”, co pozwala widzom lepiej wczuć się w sytuację sportretowanych osób. Prace nie są nigdy pogonią za sensacją, a raczej wyrazem wyjątkowej wrażliwości autorki, która czuje się odpowiedzialna za powierzone jej historie.
Justyna Mielnikiewicz od wielu lat dokumentuje życie w rejonach objętych konfliktem, przede wszystkim tych znajdujących się na terenie byłego Związku Radzieckiego. Temat Ukrainy podjęła po raz pierwszy w 2008 roku, fotografując prorosyjskich Kozaków i proukraińskich Tatarów na Krymie. Po roku 2014 zrealizowała kilka mniejszych projektów, a w 2019 wydała album fotograficzny Ukraine Runs Through It. Opowiada w niej o Majdanie i wojnie, która rozpoczęła się w 2014 roku, ale przede wszystkim o codzienności w ogarniętym walkami kraju. Zdjęcia z 2022 roku dokumentują konsekwencje rosyjskiej agresji i stanowią naturalną kontynuację próby zmierzenia się z historią i teraźniejszością Ukrainy.
W kontekście realizowanego przez MCK programu wystawienniczego, wystawa Justyny Mielnikiewicz jest dopełnieniem projektu „Ukraina. Wzajemne spojrzenia” (17 września 2021 – 16 stycznia 2022). Wtedy mogliśmy przyjrzeć się „ukraińskim mitom” poprzez stereotypy w relacjach polsko-ukraińskich. Obecna wystawa pozwala lepiej zrozumieć obecną sytuację w Ukrainie i jest wyrazem solidarność z tymi, którzy doświadczają dramatu wojny.
