Bez fikcji, samo życie. Na spotkania z autorami literatury faktu zaprasza NON-FICTION – festiwal reportażu. Tematem siódmej edycji będzie DOM.
Niedostępny, Utracony. Zapomniany. Porzucony. Taki, który wyklucza, i taki, o którym wszyscy zapomnieli.
Dlaczego badamy strukturę Marsa, a nie jesteśmy w stanie sprawić, by każdy człowiek miał dach nad głową? Dlaczego kobiety, dzieci, osoby starsze żyją na ulicy? Jak oddawać głos tym, którym wrogie rakiety zniszczyły dom? Gdzie się podziały mieszkania komunalne, kto za to odpowiada i jakie są perspektywy zmian? Jak osoby transpłciowe czują się we własnym domu i jakim domem jest dla nich Polska? Co bezpowrotnie zabrał nam neoliberalizm i kapitalizm? Czy dzieci w Polsce to ludzie? Czy Ziemia w wyniku katastrofy klimatycznej staje się ludzkim gettem?
Program 7. NON-FICTION – festiwalu reportażu: [KLIK]
Goście tegorocznej edycji to m.in.:
Anna Liminowicz, fotografka i autorka reportaży. Ukończyła Fotografię Prasową w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego oraz Polską Szkołę Reportażu.
W centrum jej zainteresowań znajdują się kwestie społeczne. Laureatka pierwszej edycji Nagrody im. Krzysztofa Millera za odwagę patrzenia oraz Grand Press Photo za jej długoterminowy projekt „Między Blokami”. Zdobywczyni grantu National Geographic Society’s Emergency Fund for Journalists na realizację dokumentu fotograficznego „Wirus lęku”.
W 2022 roku wydała fotograficzno-reporterską książkę „Zamalowane okna” (wyd. Dowody na Istnienie). To książka o tym, że miejsce człowieka nie zawsze jest tam, gdzie się urodził i gdzie mieszka. Trudno wytłumaczyć, dlaczego go tu ciągnie, dlaczego chce to miejsce ocalić albo dlaczego tęskni za nim przez całe życie.Współpracuje m.in. z The New York Times, The Guardian, The Globe and Mail i wieloma innymi.
W centrum jej zainteresowań znajdują się kwestie społeczne. Laureatka pierwszej edycji Nagrody im. Krzysztofa Millera za odwagę patrzenia oraz Grand Press Photo za jej długoterminowy projekt „Między Blokami”. Zdobywczyni grantu National Geographic Society’s Emergency Fund for Journalists na realizację dokumentu fotograficznego „Wirus lęku”.
W 2022 roku wydała fotograficzno-reporterską książkę „Zamalowane okna” (wyd. Dowody na Istnienie). To książka o tym, że miejsce człowieka nie zawsze jest tam, gdzie się urodził i gdzie mieszka. Trudno wytłumaczyć, dlaczego go tu ciągnie, dlaczego chce to miejsce ocalić albo dlaczego tęskni za nim przez całe życie.Współpracuje m.in. z The New York Times, The Guardian, The Globe and Mail i wieloma innymi.
Anna Dudzińska przez wiele lat była związana z Polskim Radiem Katowice. To z Katowic wyjechała do Dubaju, skąd nadsyłała radiowe historie z Bliskiego Wschodu. Ten pobyt zmienił i ją, i jej opowieści. Do tej pory najbardziej na świecie kochała ceglaną śląską dzielnicę Nikiszowiec. Od pobytu na piaskach pustyni uwielbia także wielbłądy. Fascynuje ją też architektura. Oczami radiowca spogląda na budynki wielkich metropolii, miast i miasteczek. Podsłuchuje, jakie opowieści skrywają ich architekci i mieszkańcy.
Porozmawiamy o książce „Dubaj. Miasto innych ludzi”, która będzie miała premierę zaledwie dwa dni przed naszym festiwalowym spotkaniem. Zjednoczone Emiraty Arabskie były dla autorki przez lata drugim domem. Jak się żyje w świecie, który – jak zauważa Zbigniew Rokita – pominął teraźniejszość i przeskoczył ze średniowiecza wprost do przyszłości?Anna Dudzińska jest dziennikarką Radia 357 i na stałe współpracuje z podcastem Raport o stanie świata. Radiowe reportaże jej autorstwa uhonorowane zostały wieloma nagrodami. Uwielbia opowiadać o świecie tym dużym i tym mniejszym, o swoim rodzinnym Śląsku.
Porozmawiamy o książce „Dubaj. Miasto innych ludzi”, która będzie miała premierę zaledwie dwa dni przed naszym festiwalowym spotkaniem. Zjednoczone Emiraty Arabskie były dla autorki przez lata drugim domem. Jak się żyje w świecie, który – jak zauważa Zbigniew Rokita – pominął teraźniejszość i przeskoczył ze średniowiecza wprost do przyszłości?Anna Dudzińska jest dziennikarką Radia 357 i na stałe współpracuje z podcastem Raport o stanie świata. Radiowe reportaże jej autorstwa uhonorowane zostały wieloma nagrodami. Uwielbia opowiadać o świecie tym dużym i tym mniejszym, o swoim rodzinnym Śląsku.
„Nie ma i nie będzie” to jedna z najgłośniejszych premier non-fiction tego roku. Magdalena Okraska pojechała do miejsc, których nikt nie ma ochoty odwiedzać, i rozmawiała z ludźmi, których zwykle nie pyta się o zdanie. Z tej podróży powstała opowieść o miastach – Wałbrzychu, Ozorkowie, Tarnobrzegu i innych – ofiarach tak zwanej transformacji ustrojowej. Zbudowane dla i wokół przemysłu, zostały zdradzone i pozostawione same sobie. Jakim domem są teraz dla tych, którzy nie zdecydowali się z nich wyjechać?Magdalena Okraska (ur. 1981) – etnografka, nauczycielka, publicystka, działaczka społeczna z Zawiercia. Autorka książek reportażowych: „Ziemia jałowa. Opowieść o Zagłębiu” (2018) i „Nie ma i nie będzie” (2022). Obecnie kształci się w zawodzie pracownika socjalnego.
Bezdomność kobiet. Temat, który jest nam szczególnie bliski, po raz kolejny pojawi się na festiwalu. Jak wygląda życie kobiet doświadczających bezdomności w Polsce? Jak wygląda w Warszawie i Krakowie, a jak w mniejszych miastach? Jaki wpływ na ich sytuację ma systemowa nierówność płci? I odwieczne pytanie: co zrobić, by żaden człowiek nie musiał mieszkać na ulicy? Dlaczego potrafimy odkryć galaktykę liczącą 13,5 miliarda lat z pomocą teleskopu za 10 miliardów dolarów, a nie jesteśmy w stanie sprawić, by każdy człowiek miał zapewniony dach nad głową?
W dyskusji wezmą udział Sylwia Góra („Kobiety, których nie ma. Bezdomność kobiet w Polsce”), Katarzyna Nicewicz (Fundacja Daj Herbatę) i Piotr Żyłka (Zupa na Plantach). Poprowadzi ją Anna Mateja.
Sylwia Góra – kulturoznawczymi, literaturoznawczyni, doktorka nauk humanistycznych, absolwentka Polskiej Szkoły Reportażu, autorka książki „Ewa Kierska. Malarka melancholii” [Universitas 2020] oraz „Kobiety, których nie ma. Bezdomność kobiet w Polsce” [Marginesy 2022], animatorka kultury, współorganizatorka Festiwalu Dekonstrukcji Słowa Czytaj!, miłośniczka literatury pisanej przez kobiety oraz biografii nieznanych i zapomnianych artystek.
Katarzyna Nicewicz – absolwentka PJWSTK na kierunku grafika oraz APS na kierunku pedagogika specjalna o specjalności pedagogika resocjalizacyjna oraz opiekuńczo- wychowawcza. Od 15 r.ż działaczka społeczna, a od ponad 10 lat zajmuje się osobami wykluczonymi społecznie, w tym w kryzysie bezdomności. W 2012 zainicjowała akcję Daj Herbatę, która w 2015 przerodziła się w Fundację Daj Herbatę.
Publikacje na temat organizacji znalazły się w książkach wydawnictwa APS: „Ubóstwo, bezrobocie, bezdomność” oraz „Pomoc społeczna i praca socjalna w dobie dynamicznych przemian społecznych”.
Zawodowo kurator rodzinny oraz prezes Fundacji, wcześniej terapeuta osób ze spektrum autyzmu, nauczyciel wspomagający i wychowawca. W swojej pracy stawia na podejście holistyczne, oparte na akceptacji i zrozumieniu. Obecnie jest w trakcie studiów II stopnia na kierunku Edukacja artystyczna w dziedzinie sztuk plastycznych – specjalność arteterapia. W ostatnim roku wraz z beneficjentami fundacji oraz pracownikami stworzyła Grupę Artystyczną „Domniemani” oraz zajęcia pracy z ciałem dla kobiet w kryzysie i zagrożonych bezdomnością.Piotr Żyłka – aktywista miejski, jeden z założycieli ruchu społecznego „Zupa na Plantach”, autor książek (m.in. wywiadu rzeki z ks. Janem Kaczkowskim „Życie na pełnej petardzie”), publicysta. W latach 2015–2020 redaktor naczelny Deon.pl, prowadzi podcast „Słuchać, żeby usłyszeć. Wrażliwe rozmowy o rzeczach ważnych”, laureat nagrody dziennikarskiej „Ślad” im. bp. Jana Chrapka. Od dzieciństwa związany ze wspólnotą ekumeniczną Taizé.
W dyskusji wezmą udział Sylwia Góra („Kobiety, których nie ma. Bezdomność kobiet w Polsce”), Katarzyna Nicewicz (Fundacja Daj Herbatę) i Piotr Żyłka (Zupa na Plantach). Poprowadzi ją Anna Mateja.
Sylwia Góra – kulturoznawczymi, literaturoznawczyni, doktorka nauk humanistycznych, absolwentka Polskiej Szkoły Reportażu, autorka książki „Ewa Kierska. Malarka melancholii” [Universitas 2020] oraz „Kobiety, których nie ma. Bezdomność kobiet w Polsce” [Marginesy 2022], animatorka kultury, współorganizatorka Festiwalu Dekonstrukcji Słowa Czytaj!, miłośniczka literatury pisanej przez kobiety oraz biografii nieznanych i zapomnianych artystek.
Katarzyna Nicewicz – absolwentka PJWSTK na kierunku grafika oraz APS na kierunku pedagogika specjalna o specjalności pedagogika resocjalizacyjna oraz opiekuńczo- wychowawcza. Od 15 r.ż działaczka społeczna, a od ponad 10 lat zajmuje się osobami wykluczonymi społecznie, w tym w kryzysie bezdomności. W 2012 zainicjowała akcję Daj Herbatę, która w 2015 przerodziła się w Fundację Daj Herbatę.
Publikacje na temat organizacji znalazły się w książkach wydawnictwa APS: „Ubóstwo, bezrobocie, bezdomność” oraz „Pomoc społeczna i praca socjalna w dobie dynamicznych przemian społecznych”.
Zawodowo kurator rodzinny oraz prezes Fundacji, wcześniej terapeuta osób ze spektrum autyzmu, nauczyciel wspomagający i wychowawca. W swojej pracy stawia na podejście holistyczne, oparte na akceptacji i zrozumieniu. Obecnie jest w trakcie studiów II stopnia na kierunku Edukacja artystyczna w dziedzinie sztuk plastycznych – specjalność arteterapia. W ostatnim roku wraz z beneficjentami fundacji oraz pracownikami stworzyła Grupę Artystyczną „Domniemani” oraz zajęcia pracy z ciałem dla kobiet w kryzysie i zagrożonych bezdomnością.Piotr Żyłka – aktywista miejski, jeden z założycieli ruchu społecznego „Zupa na Plantach”, autor książek (m.in. wywiadu rzeki z ks. Janem Kaczkowskim „Życie na pełnej petardzie”), publicysta. W latach 2015–2020 redaktor naczelny Deon.pl, prowadzi podcast „Słuchać, żeby usłyszeć. Wrażliwe rozmowy o rzeczach ważnych”, laureat nagrody dziennikarskiej „Ślad” im. bp. Jana Chrapka. Od dzieciństwa związany ze wspólnotą ekumeniczną Taizé.
Czy polska to kraj dla starych ludzi? Jakim jest domem dla seniorów? O wykluczeniu wiekowym, obalaniu mitów, lękach i pragnieniach starszych ludzi; o tych szukających pomocy i o dziarskich, aktywnych seniorach pisze w swojej ostatniej książce „Starzy ludzie nie istnieją” Małgorzata Węglarz. I nie jest to lukrowana rzeczywistość. Bo nie jest łatwo ani tym, co zamknęli się w swojej samotności, ani tym, co mimo upływu lat chcą w pełni uczestniczyć w życiu. Autorka pokazuje wielowymiarowość procesu starzenia i różne odcienie ostatnich dekad życia. Rozmawia z psychologiem, geriatrą i opiekunem w domu spokojnej starości, a także z założycielką portalu AgeFree „Wolni od metryki”.
Absolwentka literaturoznawstwa amerykańskiego na Uniwersytecie Jagiellońskim, wielbicielka twórczości Edgara Allana Poe. Jego życiorys i dorobek literacki stały się dla niej inspiracją w tworzeniu własnych tekstów, które pisze od jedenastu lat. Do tej pory, pod pseudonimem Maggie Moon, wydane zostały dwa thrillery – Posiadłość (2013) oraz jej kontynuacja Ród wyklętych (2016). Jej druga miłość to reportaże, w których podejmuje wątki trudne i niepopularne, chętnie sięga po tematy tabu. I co więcej, drąży je do bólu. W 2021 roku ukazała się jej książka „Wszystko, co powinieneś wiedzieć, zanim umrzesz. Tajemnice branży pogrzebowej”. W marcu 2022 roku swoją premierę miał jej kolejny reportaż „Starzy ludzie nie istnieją”. I o nim porozmawiamy w trakcie festiwalu.
Absolwentka literaturoznawstwa amerykańskiego na Uniwersytecie Jagiellońskim, wielbicielka twórczości Edgara Allana Poe. Jego życiorys i dorobek literacki stały się dla niej inspiracją w tworzeniu własnych tekstów, które pisze od jedenastu lat. Do tej pory, pod pseudonimem Maggie Moon, wydane zostały dwa thrillery – Posiadłość (2013) oraz jej kontynuacja Ród wyklętych (2016). Jej druga miłość to reportaże, w których podejmuje wątki trudne i niepopularne, chętnie sięga po tematy tabu. I co więcej, drąży je do bólu. W 2021 roku ukazała się jej książka „Wszystko, co powinieneś wiedzieć, zanim umrzesz. Tajemnice branży pogrzebowej”. W marcu 2022 roku swoją premierę miał jej kolejny reportaż „Starzy ludzie nie istnieją”. I o nim porozmawiamy w trakcie festiwalu.