Spektakl taneczny Anny Konjetzky.
Słowo „gniew” zostaje zapisane ledowym światłem ponad sceną, gdzie tancerka Sahra Huby przybiera postawę ważnej osobistości, pręży się, otwiera szeroko usta, ściąga brwi, szczerzy zęby. Gniew opanowuje ciało i powiększa je, piana toczy się z ust, złość zapiera dech w piersiach i przejmuje kontrolę nad naszymi mięśniami, oczami i głosem, zmienia je i zniekształca, i sprawia, że nasze ciało wydaje się groteskowe, groźne, agresywne, ale też dowcipne i komiczne – i tak więc na ścianie zza Sahry Huby pojawiają się na zmianę wizerunki polityków, celebrytów, postaci z kreskówek.
W swoim najnowszym solowym spektaklu „O gniewie” Anna Konjetzky analizuje zarówno złość feministek, ze źródłami jego pochodzenia i możliwościami, jak też samo funkcjonowanie gniewu jako emocji, w ujęciu indywidualnym (jednostkowym) oraz jako konstrukt społeczny. Choreografka dokładnie bada cały arsenał osobistych, politycznych i popkulturowych gestów gniewu. Choreografka dokładnie bada cały arsenał osobistych, politycznych i popkulturowych gestów gniewu. Przekłada się to na sposób poruszania się Sahry Huby, która raz zwalnia, kiedy indziej fragmentaryzuje, rytmizuje lub wydłuża ruchy, tym samym nadaje im nieoczekiwane piękno i elegancję, by w następnej chwili znów wybuchnąć złością. W tle wyświetlane są obrazy buntów, protestów i demonstracji, które tancerka adoptuje i czyni swoimi. Gniew jest związany także z konstruktywną energią, ucieleśnia się jako motor i impuls do zmiany społecznej. Ikoniczne gesty – uniesiona pięść Black Power Movement, skrzyżowane nadgarstki, środkowy palec – głoszą niezgodę na niesprawiedliwe warunki, wzywają do ataku na obowiązujący układ sił, na istniejące hierarchie i struktury. „O gniewie” bada różne oblicza gniewu - zwłaszcza gniewu kobiet - za pomocą ruchu, obrazów, muzyki i słowa. Na scenie Sahra Huby jest rozgniewaną kobietą, której jako świadkowie/świadkinie towarzyszą wszystkie inne gniewne kobiety zawezwane przez nią z przeszłości i teraźniejszości – od Klitajmestry po Joannę d’Arc, Rosę Parks i Audre Lorde. Wraz z nimi spektakl stawia pytanie o możliwość fundamentalnej i radykalnej przemiany.
- Choreografia, scenografia: Anna Konjetzky // taniec: Sahra Huby // muzyka: Brendan Dougherty //
- Kostiumy: Michiel Keuper, Martin Sieweke // Video: Susanne Steinmassl // Reżyser światła: Barbara Westernach // LED-konstrukcja: Timm Burkhardt // Produkcja: production management: Rat & Tat Kulturbüro // PR: Simone Lutz
