Wystawa przygotowana przez galerię Artemis w przestrzeni Nowohuckiego Centrum Kultury to zupełnie wyjątkowa okazja, żeby zobaczyć w jednym miejscu ponad 40 obrazów Anny Güntner z prywatnych kolekcji.
„…Wśród osobliwej fauny i flory, wśród rekwizytów jak gdyby przeniesionych ze starych rycin, zamknięte i zaklęte unoszą się w obrazach Anny Güntner piękne dziewczyny. Wszystko w tym malarstwie jest widomie nieprawdziwe, ironiczno-marzycielskie, wszystko ujęte w cudzysłów, to znaczy oparte na motywach i klimatach znanych doskonale, czytelnych – zawsze, jak dziewczęcy sen o starym zamku. Anna Güntner wie, że obraca się wśród stereotypów, wśród znaków, scen o treści nie tyle symbolicznej co niby-symbolicznej – i potrafi owymi znakami, symbolami żonglować ze zręcznością sztukmistrza, potrafi – a bardzo tego pragnie – zaskakiwać , przyciągać uwagę niespodziewanym splątaniem różnych przestrzeni, zachwianiem proporcji, nieoczekiwanym skojarzeniem przedmiotów.
Wszystko to rozbudzić ma wyobraźnię patrzącego w jednym, dość ściśle określonym kierunku, stworzyć, podsycić atmosferę osobliwości i tajemnicy. Temu służą formy zaczerpnięte ze starego malarstwa, z prymitywów flamandzkich, z arsenału mistrzów – takich jak Cranach – szczególnie wyrafinowanych, przewrotnych. Temu służą aluzje do dawnych stuleci, dawnej muzyki, księżniczek ze średniowiecza. Główną zaś tajemnicą malarstwa Anny Güntner, tematem naczelnym, motywem powracającym jest wątek erotyczny. Piękne dziewczęta cierpią, marzą i myślą o miłości.
Oczywiście wbrew pozorom, wbrew nagościom – bardzo zresztą idealizowanym – marzeniom owym brak wszelkich akcentów bardziej namiętnych, brutalnych. Nic tu w istocie nie intryguje, nie niepokoi. Znajdujemy się w kręgu erotyki przepuszczonej przez filtr kultury, filtr dobrego tonu. Artystka nie próbuje rozerwać tego kręgu, przeciwnie – czuje się w nim dobrze, każdym rekwizytem wzmacnia poczucie fikcji, każdym znakiem, napisem zabezpiecza się, by jej świata dziewczęcych marzeń nikt nie potraktował na serio, by wiedział, że podawane tu miłosne napoje nie są niebezpieczne, że przyrządza się je według świadomie staroświeckiej recepty…”. (czasopismo POLSKA nr 5 (153) 1967 r.)
Anna Güntner (1933–2013) – urodzona 8 sierpnia 1933 roku w Poznaniu. Studiowała na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1952–1957; dyplom obroniła w pracowni prof. Zbigniewa Pronaszki w roku 1958. Otrzymała stypendium artystyczne Rządu Francuskiego w Paryżu w 1964 roku oraz stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku w 1979 roku. Nagrodzona Złotą Odznaką za pracę twórczą dla Miasta Krakowa w 1974 roku. Mieszkała i tworzyła w Krakowie. Zmarła 5 kwietnia 2013 roku w Krakowie
Prace w zbiorach: Muzeum Narodowego w: Krakowie, Warszawie, Poznaniu, Szczecinie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Muzeum im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi, Muzeum w Sztokholmie, Bundy Museum of History and Art w Nowym Jorku oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce, Austrii, Belgii, Francji, Japonii, Niemczech, Szwajcarii, Szwecji, USA i Włoszech.
Jej prace „grały” w filmach fabularnych Jowita (reż. Janusz Morgenstern, 1965) i Anatomia miłości (reż. Roman Załuski, 1972), a także filmach telewizyjnych w Niemczech, Belgii i w Polsce.
Wystawy Indywidualne: 1963 – Los Angeles; 1964 – Klub 13 Muz (Szczecin), Biuro Wystaw Artystycznych (Kraków), Galeria Rytm i Teatr Ludowy (Kraków – Nowa Huta); 1966 – Biuro Wystaw Artystycznych (Kraków); 1967 – Zachęta (Warszawa), Sveagalleriet, razem z Krystynem Zielińskim (Sztokholm); 1968 – Bodley Gallery (Nowy Jork); 1969 – 2. cykl wystawy „Plastycy Nowej Huty 1969–1970” Galeria Rytm (Kraków – Nowa Huta), Biuro Wystaw Artystycznych (Łódź); 1970 – Biuro Wystaw Artystycznych (Wrocław); 1973 – Galeria Martello (Mediolan); 1974 – Santa Barbara Museum of Art (Santa Barbara); 1977 – Biuro Wystaw Artystycznych (Łódź), Galeria Simone van Dormael (Bruksela); 1981 – Biuro Wystaw Artystycznych (Nowy Sącz); 1982 – Biuro Wystaw Artystycznych (Bielsko-Biała); 2005 – Galeria Artemis (Kraków).
