Monumentalne rzeźby Ursuli von Rydingsvärd przywołują antyczne pojęcie wzniosłości. Kiedy patrzymy na nie, umieszczone w parkach, na placach czy we wspaniałej architekturze amerykańskich budowli, zachwycają swoją dynamiczną formą. Świadczą o niesamowitej zdolności artystki do tworzenia poetyckich dzieł wykonanych z cedrowego drewna, naładowanych osobistym, emocjonalnym dotykiem.
W czasie swojej ponad czterdziestoletniej praktyki artystycznej Ursula von Rydingsvärd zdobyła umiejętność przekraczania kulturowych granic, które obrazują jej rozwój intelektualny i psychologiczny. Jest jedną z nielicznych rzeźbiarek na świecie, która operuje tak monumentalną formą, łącząc precyzję i pracowitość, przypominającą twórców średniowiecza, z nowoczesną sztuką abstrakcyjną, której nadała własny niepowtarzalny charakter.
Bezpośrednim impulsem do zorganizowania jej wystawy w Polsce był pokaz sześciu rzeźb, w świeżo odrestaurowanej przestrzeni publicznej Giardino della Marinaressa, na 56. Biennale Sztuki w Wenecji w 2015 roku, zorganizowany przez Petera Murraya i zespół Yorkshire Sculpture Park. Odbił się on szerokim echem w świecie sztuki i mediów. Ursula von Rydingsvärd jest jedną z najbardziej znanych artystek w Stanach Zjednoczonych. Jej prace można spotkać w najważniejszych kolekcjach i miejscach sztuki, takich jak: nowojorskie Museum of Modern Art, Metropolitan Museum of Art, Madison Museum of Contemporary Art w Wisconsin, National Gallery of Art w Waszyngtonie, San Francisco Museum of Modern Art, Whitney Museum of American Art, Park Rzeźby Storm King Art Center pod Nowym Jorkiem i wielu innych ważnych instytucjach kultury i nauki. Znaczenie artystki wzrosło w ostatnich dwudziestu latach.
Pokaz w Muzeum Narodowym w Krakowie obejmujący jedenaście rzeźb wykonanych z drewna cedrowego (w tym jedną ze zwierzęcych jelit), jedenaście rysunków i jedną instalację wykonaną z przedmiotów gotowych, jest reprezentatywnym przekrojem twórczości autorki, od pracy Bez tytułu (Dziewięć stożków)/Untitled (Nine Cones) stworzoną zaledwie rok po ukończeniu studiów artystycznych na Columbia University w 1975 roku, aż do jej najnowszych dzieł, takich jak Norduna II czy Elegantka. Rzeźby prezentowane są zarówno wewnątrz muzealnej galerii, jak i w przestrzeni publicznej, przed frontem Gmachu Głównego.
Wystawa jest drugą prezentacją sztuki Ursuli von Rydignsvärd w Polsce. Pierwsza odbyła się w 1992 roku w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie i była ważnym wydarzeniem w życiu artystki, która powraca po 30 latach do rodzinnego kraju.
W ramach wystawy można obejrzeć trzy filmy opowiadające o życiu, pracy i sztuce Ursuli von Rydingsvärd. Dwa autorstwa Marcina Giżyckiego i Petera O’Neilla: The Making a „Hand-e-over” (1997) i Unorthodox Geometry (1998) i jeden Daniela Trauba: Into Her Own, 2019, który w 2020 roku został uznany jednym z 10 najlepszych filmów dokumentalnych w Stanach Zjednoczonych.
