Wystawa Tadeusza Bystrzaka inauguruje obchody 120-lecie Pałacu Sztuki.
„Tadeusz Bystrzak jest artystą wszechstronnym. Absolwent Wydziału Form Przemysłowych, Katedry Komunikacji Wizualnej krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (dyplom w 1980 r.) przede wszystkim jest dizajnerem. W tej specjalności artystycznej dobrze nawiązuje do jej genezy, sięgającej XIX wiecznego nurtu „art and craft”. Całościowa tendencja tworzonych przez Niego dzieł kojarzy się z zasadą Gezamtkunstwerk (an all-embracing-art-form).
Tadeusz Bystrzak doskonale realizuje się jako aranżer przestrzeni, zarówno w skali miejskiej (np. jako twórca wielkich murali na budynkach), jak i jako autor wnętrz architektonicznych w obiektach użyteczności publicznej (np. centra handlowe: C.H. Witek i Centrum handlowe M1 w Krakowie, restauracje w Warszawie, a nawet Aquapark w Tarnowskich Górach). Urządzając je korzysta z komponentów już zastanych we wnętrzach, a także form przez siebie dokomponowanych, głównie przedstawionych malarsko, z dużym zacięciem w kierunku iluzjonizmu.
Talent malarski Tadeusza jest tym bardziej godny zauważenia, że biegle tworzy przedstawienia realistyczne, co dzisiaj raczej nie jest częste. Jak sam pisze. dobrze się czuje, malując obrazy wielkoformatowe.Tę zdolność wykorzystał także dla stworzenia niespotykanych obecnie wielkich malowideł: kopii obrazu Pochodnie Nerona, dzieła Henryka Siemiradzkiego (oryg. w Muzeum Narodowym w Krakowie) oraz dwóch kurtyn teatralnych: namalowanej w skali wnętrza Teatru im. J. Słowackiego kurtyny według szkicu Stanisława Wyspiańskiego oraz stworzonej wedle własnej koncepcji kurtyny Porwanie Polonii dla Teatru Bagatela w Krakowie.
Tadeusz Bystrzak doskonale realizuje się jako aranżer przestrzeni, zarówno w skali miejskiej (np. jako twórca wielkich murali na budynkach), jak i jako autor wnętrz architektonicznych w obiektach użyteczności publicznej (np. centra handlowe: C.H. Witek i Centrum handlowe M1 w Krakowie, restauracje w Warszawie, a nawet Aquapark w Tarnowskich Górach). Urządzając je korzysta z komponentów już zastanych we wnętrzach, a także form przez siebie dokomponowanych, głównie przedstawionych malarsko, z dużym zacięciem w kierunku iluzjonizmu.
Talent malarski Tadeusza jest tym bardziej godny zauważenia, że biegle tworzy przedstawienia realistyczne, co dzisiaj raczej nie jest częste. Jak sam pisze. dobrze się czuje, malując obrazy wielkoformatowe.Tę zdolność wykorzystał także dla stworzenia niespotykanych obecnie wielkich malowideł: kopii obrazu Pochodnie Nerona, dzieła Henryka Siemiradzkiego (oryg. w Muzeum Narodowym w Krakowie) oraz dwóch kurtyn teatralnych: namalowanej w skali wnętrza Teatru im. J. Słowackiego kurtyny według szkicu Stanisława Wyspiańskiego oraz stworzonej wedle własnej koncepcji kurtyny Porwanie Polonii dla Teatru Bagatela w Krakowie.
Łączy harmonijnie tradycję i nowoczesność. Projektował grafikę reklamową, opakowania (nawet dla napojów wysokoprocentowych), meble, a także budował scenografię filmową (do filmu Cztery noce z Anną, reż. J. Skolimowski). Tworzy małe formy rzeźbiarskie, szczególnie ze szkła, bo jak pisze: szkłem zajmował się od zawsze. Wykorzystując płynną masę szklaną jako nader wdzięczny w obróbce materiał, tworzy niezwykle oryginalne, niejednokrotnie zaskakujące w formie lampy, które cieszą się niezmienną popularnością oraz uznaniem nabywców, głównie zagranicznych.
Tworząc oryginalne dzieła własne, Tadeusz Bystrzak kieruje się szacunkiem dla twórczości innych. Nie chodzi tu o inspiracje formalne, ale fascynację ich osobowością i dorobkiem artystycznym. Stąd zainteresowanie Siemiradzkim i Wyspiańskim, ale przede wszystkim architektem Teodorem Talowskim, któremu poświęcił monumentalną monografię – swe Opus Magnum. (Zbigniew Beiersdorf)
Tworząc oryginalne dzieła własne, Tadeusz Bystrzak kieruje się szacunkiem dla twórczości innych. Nie chodzi tu o inspiracje formalne, ale fascynację ich osobowością i dorobkiem artystycznym. Stąd zainteresowanie Siemiradzkim i Wyspiańskim, ale przede wszystkim architektem Teodorem Talowskim, któremu poświęcił monumentalną monografię – swe Opus Magnum. (Zbigniew Beiersdorf)
