„Wpół do jutra” to wystawa autorstwa Roberta Kuśmirowskiego oraz zaproszonych przez niego artystów w Cricotece.
Bezpośrednim punktem odniesienia wielogłosowej ekspozycji jest twórczość Tadeusza Kantora, a w szczególności jego dzieł poświęconych tematowi trudnej pamięci i traum przeszłości. „Wpół do jutra” przenosi tę problematykę w czas współczesny: dotyka kwestii rozpadu ogólnej, uniwersalnej wizji kultury. Koncentruje się na indywidualnych lękach, żywionych przez ludzi żyjących tu i teraz.
Wystawa mierzą się z niewiarą nie tylko w dobrą przyszłość, ale w ogóle w jakąkolwiek przyszłość. Ta wątpliwość wyrasta z doświadczenia pandemii czy perspektywy katastrofy klimatycznej. Kluczowa jest też sytuacja wyczerpywania się dotychczasowego paradygmatu kultury, bazującego na koncepcji nieograniczonego postępu oraz wzrostu gospodarczego. Taki rozwój osiąga swój kres, a kruchość świata staje się szczególnie dotkliwa – ten moment to właśnie wpół do… jutra.
Czasowa wystawa zbiorowa realizowana jest przez Roberta Kuśmirowskiego z udziałem mniej lub bardziej znanych krakowskiej widowni artystów – Marka Chlandy, Andrzeja Dudka Dürera, Krzysztofa Leona Dziemaszkiewicza, Jana Gryki, Mikołaja Smoczyńskiego, Macieja Świeszewskiego i Daniela Zagórskiego. Swój udział w wystawie podkreślą podczas wernisażu, w trakcie którego goście Cricoteki staną się świadkami wydarzeń performatywnych, stanowiących integralną część ekspozycji.
Robert Kuśmirowski, to performer, autor instalacji, obiektów, fotografii, rysunków. Związany z Fundacją Galerii Foksal w Warszawie, Johnen Galerie w Berlinie, Guido Costa Projects w Turynie. Laureat Paszportów "Polityki" i Dorocznej Nagrody MKiDN w dziedzinie Sztuk Wizualnych oraz wielu innych nagród. Większość jego prac oparta jest na rekonstrukcji i kopiowaniu starych przedmiotów, dokumentów, fotografii, a raczej tworzeniu ich łudząco podobnych imitacji. Zazwyczaj nie mają one swego określonego pierwowzoru, a jedynie przywołują kulturę materialną pewnej epoki. W ten sposób Kuśmirowski odwołuje się do pamięci, historii i nostalgii, jaka towarzyszy kulturze wizualnej z odległej i nieco bliższej przeszłości powoli znikającej pod kolejnymi warstwami.
