W ramach interwencji artystka nadała starym książkom nowe tytuły i namalowała nowe obwoluty. Tym samym ich treść uległa unieważnieniu. Gest jest radykalny, ale nieostateczny: obwolutę można usunąć i wrócić do pierwotnej zgodności między okładką a zawartością.
Jadwigę Sawicką interesuje zjawisko księgozbioru. Takie kolekcje mogą być źródłem ciekawych obserwacji. Gdy są spójne, ujawniają zainteresowania i wykształcenie bibliofila oraz jego ambicje. Księgozbiory przypadkowe ukazują aspiracje właściciela, kapryśne pasje oraz słabość wobec zachęt rynkowych. Zbiory z czasów komunistycznych obrazują z kolei zakres dostępności wydawnictw.
Na księgozbiór można spojrzeć również jako na „byt niezależny”, w którym sąsiadujące ze sobą tytuły tworzą własną narrację. Tak jest na wystawie Okładka obca książce. Tym samym jej koncepcja kontrastuje z Biblioteką Mieczysława Porębskiego, będącą dialogiem filozoficzno-artystyczno-humanistycznym z wizją historii sztuki profesora.
Pracą towarzyszącą wystawie Okładka obca książce jest fotografia Heleny – osoby być może nieistniejącej – która poprzez rozłożenie książek na ciele ujawnia swoją intelektualno-emocjonalną osobowość.
