„Muszę powiedzieć, że jestem bardzo kontent z całości – znów różne nowe nutki – a zarazem trochę powrotu do starego. Całość strasznie fantastyczna i nieoczekiwana” – pisał w liście do przyjaciela Karol Szymanowski o swoim I Koncercie skrzypcowym z 1916 roku. Dzieło to uchodzi za pierwszy prawdziwie nowoczesny koncert skrzypcowy, który porzucając tradycję XIX wieku i system dur-moll na korzyść nowego języka dźwiękowego i kolorystycznego oraz nowej ekspresji, śmiało wprowadza słuchaczy w wiek XX.
„Moja druga symfonia jest wyznaniem duszy” – powiedział sam Jean Sibelius. Prace nad nią rozpoczął w 1901 roku we Włoszech, wkrótce po wielkim sukcesie poematu Finlandia. Choć sam twórca odżegnywał się od wszelkich konotacji politycznych, w jej kontrastach – od bukolicznych obrazów po dramatyczne zrywy – wielu odbiorców i krytyków widziało symbol narodowego wyzwolenia (Wielkie Księstwo Finlandii było wówczas autonomiczną częścią Imperium Rosyjskiego, rządzoną przez wielkiego księcia – rosyjskiego cesarza – i poddawaną rusyfikacji języka i kultury).
Karol Szymanowski I Koncert skrzypcowy op. 35
Jean Sibelius II Symfonia D-dur op. 43
Joanna Konarzewska – skrzypce
Orkiestra Filharmonii Krakowskiej
Dawid Runtz – dyrygent
(fot. P. Rodak)
