Pałac Pod Baranami

Dawniej domy dla odróżnienia, zamiast numerów, miały godła. Właściciele jednego z najbardziej znanych pałaców w Rynku Głównym znakiem rozpoznawczym uczynili... barany.
Powstał w XVI wieku w wyniku połączenia dwóch średniowiecznych kamienic. Swój obecny kształt zawdzięcza wielu dokonanym później przebudowom fasad i wnętrz. Ostatnią i najpoważniejszą z nich rozpoczęto w duchu późnego klasycyzmu w połowie XIX wieku. To wówczas założono nowy balkon, wsparty na konsolach z baranimi głowami. Przywrócono w ten sposób dawne godło jednej ze stojących tu niegdyś kamienic (dwa barany o jednej głowie).
W piwnicach i salach parteru zachowały się gotyckie krzyżowo-żebrowe sklepienia z XV wieku. Około połowy XVI wieku dziedziniec pałacu otoczono częściowo odsłoniętymi renesansowymi, arkadowymi krużgankami. W salach pierwszego piętra zachował się bogaty klasycystyczny wystrój z drugiej połowy XVIII wieku w stylu Ludwika XVI.
Na przestrzeni kilkusetletniej historii pałac należał do wielu magnackich rodów (m.in. Ostrogskich i Radziwiłłów). Od roku 1822 (wyłączając okres 1939-1990), pozostaje w ręku rodziny Potockich. Wśród licznych gości, którzy zatrzymywali się w pałacu wymienić można syna Piotra I Wielkiego i kandydata do tronu polskiego, carewicza Aleksieja, księcia Józefa Poniatowskiego (1809 r.), księcia warszawskiego Fryderyka Augusta III (1810 r.) oraz cesarza Austro-Węgier Franciszka Józefa I (1880 r.) i jego syna arcyksięcia Rudolfa (1887 r.).
Wiosną 1956 roku w podziemiach pałacu zainaugurował występy kabaret Piwnica pod Baranami, założony przez Piotra Skrzyneckiego.