Stała ekspozycja w Pawilonie Józefa Czapskiego, której scenariusz stworzyła Krystyna Zachwatowicz, wraz ze swym mężem – Andrzejem Wajdą, to rodzaj osi czasu, którą podróżujemy przez niezwykłe życie tego pisarza i malarza, ale również szlakiem koszmarów XX wieku.
Na ekspozycji znajdują się udostępnione w wersji elektronicznej dzienniki Czapskiego, nieznane szerzej zdjęcia i dokumenty, również te z czasów okupacji i niewoli. Częścią ekspozycji jest zrekonstruowany pokój malarza z domu Instytutu Literackiego w Maison-Laffitte. To w tym domu Czapski ostatecznie osiadł po latach tułaczki, tam współtworzył "Kulturę" wraz Jerzym Giedroyciem i małżeństwem Hertzów. Zwiedzający mogą zobaczyć odwzorowany w skali 1:1 - wraz ze sprzętami i pamiątkami - pokój, gdzie Czapski malował i pisał przez blisko czterdzieści lat, aż do swej śmierci w 1993 roku. Do rekonstrukcji pokoju posłużyły oryginalne elementy, podarowane MNK m.in. przez Stowarzyszenie Instytut Literacki Kultura, będące dziś kustoszem podparyskich archiwów.
Do przedstawienia twórczości, zdjęć i dokumentów zostały wykorzystane nowoczesne urządzenia i technologie.
Projekt aranżacji wystawy stałej: Aleksander Janicki
Na pierwszym piętrze, przeznaczonym na wystawy czasowe, przez najbliższe miesiące po otwarciu Pawilonu można obejrzeć kilkadziesiąt płócien i szkiców Czapskiego pochodzących ze zbiorów MNK, będących depozytami lub darowiznami – między innymi kilkanaście dzieł z kolekcji Richarda Aeschlimanna, wieloletniego przyjaciela i szwajcarskiego marszanda Czapskiego, które wraz z żoną Barbarą podarował MNK z okazji otwarcia Pawilonu.
