Piękny Pies to knajpa, która z pewnością zasługuje na miano legendarnej. Już od blisko 20 lat jest najważniejszym lokalem dla całej bohemy, quasi-bohemy, wannabe-bohemy, a nawet antybohemy [1], uchodzi także, jak pisał Marek Harny, za muzeum żywych poetów [2]. Jego siedziba przy placu Wolnica to już czwarta z kolei lokalizacja. Wcześniej klub mieścił się przy ulicy św. Jana, później kolejno przy Sławkowskiej i Bożego Ciała. W Pięknym Psie odbywają się imprezy, koncerty, pokazy filmowe, performanse. W latach 2010-2015 organizowano tutaj spotkania magazynu mówionego „Gadający Pies”, który kontynuował najlepsze krakowskie tradycje literackie. W swojej formule przypominał występy Zielonego Balonika, Na Głosu czy Piwnicy pod Baranami. Piękny Pies to miejsce, o którym pisze się wiersze, prozę, wspomnienia (Wyznania właściciela klubu Piękny Pies Macieja Piotra Prusa), a nawet śpiewa piosenki (Artyści zespołu Grube Ryby). Akcję swoich powieści umieścili tu m.in.: Marcin Świetlicki (Dwanaście, Trzynaście), Jakub Żulczyk (jako Brzydki Kot w Instytucie), Łukasz Orbitowski (Horror show) czy Marta Mizuro i Robert Ostaszewski (kryminał Kogo kocham, kogo lubię) oraz Maciej Piotr Prus w profetycznej i dystopijnej Przydusze, której akcja dzieje się w czasie pandemii. Z kolei bohater książki Ziemowita Szczerka Przyjdzie Mordor i nas zje żałował, że kiedyś symbolem lansu było pięterko w Ziemiańskiej, a nie Pies o czwartej rano [3]. Jak pisze jego właściciel: Paryż szczyci się kafejkami, gdzie przychodził Henry Miller i Ernest Hemingway, a Kraków szczyci się Pięknym Psem [4]. Warto przyjść i samemu zmierzyć się z legendą.
[1] Piotr Czerski, Ojciec odchodzi, Korporacja Ha!art, Kraków 2006, s. 52.
[2] Marek Harny, W imię zasad, Prószyński i S-ka, Warszawa 2011, s. 47-48.
[3] Ziemowit Szczerek, Przyjdzie Mordor i nas zje, czyli tajna historia Słowian, Korporacja Ha!art, Kraków 2013, s. 164.
[4] Maciej Piotr Prus, Wyznania właściciela klubu Piękny Pies, Wydawnictwo EMG, wydanie II, Kraków 2012, s. 80.
